Vladislav (Vlad) Mamyshev-Monroe
Ο Βλαντ Μονρό (Βλαντίμιρ Μαμίσεβ) γεννήθηκε το 1969 στο Λένινγκραντ και πέθανε στο Μπαλί το 2013. Συνδέθηκε ιδιαίτερα με την καλλιτεχνική σκηνή της αντικουλτούρας στην πόλη του, που στα τέλη της δεκαετίας του 1980 περιλάμβανε καλλιτέχνες όπως οι Τίμουρ Νοβίκοβ, Αντρέι Κλομπίστιν και Σεργκέι Μπουκάεφ (Άφρικα). Πληθωρικός χαρακτήρας που έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης στη ρωσική αγορά τέχνης, με τη φρεσκο-αποκτημένη της αυτοπεποίθηση, ο Μονρόε υπήρξε επίσης δεδηλωμένος υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, πράγμα που μπορεί να γίνει επικίνδυνο στη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν. Όταν βρέθηκε πνιγμένος σε μια ρηχή πισίνα, ο φίλος του, Σεργκέι Μπουκάεφ (Άφρικα), έγραψε στην Ισβέστια, κορυφαία εφημερίδα της Μόσχας, ότι μπορεί κάλλιστα και να είχε δολοφονηθεί. Έγραφε επίσης: «Προσωπικότητες όπως η δική του φαίνονται να είναι εντελώς επίπλαστες, μια απλή επινόηση, αλλά στη συνέχεια, κάποια στιγμή, συνειδητοποιείς ότι όλα είναι στην πραγματικότητα απολύτως γνήσια. Τίποτε άλλο. Ο Βλαντισλάβ ήταν μετρ της υπερ-μαγικής μεταμόρφωσης. Άνθρωποι όπως αυτός μπορούν να είναι όλοι και κανένας μαζί και ταυτοχρόνως.» Το 1990, ο Μονρό παρουσίαζε το Pirate TV [Πειρατικός τηλεοπτικός σταθμός], τη δική του εκπομπή σε βίντεο, σε συμπαραγωγή με τη γερμανίδα επιμελήτρια Κατρίν Μπέκερ. Είναι, όμως, περισσότερο γνωστός για τις μιμήσεις του εμβληματικών προσωπικοτήτων από την πρόσφατη ιστορία και τη λαϊκή κουλτούρα, τόσο στην ΕΣΣΔ όσο και στη Δύση, όπως ο Αδόλφος Χίτλερ, ο Τσάρλι Τσάπλιν, η Μέριλιν Μονρόε και η αντίστοιχή της στον σοβιετικό κινηματογράφο, Λιούμποφ Ορλόβα. Ο Μονρό σκόπευε να συνεχίσει αυτή τη συλλογή προσωπογραφιών, ανάγοντας κριτικά και συναισθηματικά τους ήρωές του σε κλωνοποιημένες εκδοχές του εαυτού του και δημιουργώντας έτσι μια ρεβιζιονιστική εκδοχή της παγκόσμιας ιστορίας, της οποίας ο παραλογισμός συναγωνιζόταν μόνο τη μελαγχολία της.